-
1 blandior
ītus sum, īrī depon. [ blandus ]льстить, ласкать, ласкатьсяblandiendo ac minando L — как ласками, так и угрозамиb. auribus (dat.) PJ — ласкать слухb. sibi ineptā spe Sen — тешить (обманывать) себя пустой надеждойHannibal pueriliter blandiens patri Hamilcari, ut duceretur in Hispaniam L — Ганнибал, по-детски ласкающийся к отцу Гамилькару, чтобы тот взял его в Испаниюb. sibi vano honore M — слишком льстить себе -
2 blandior
blandior, dītus sum, dīrī (blandus), jmdm. schmeicheln, jmd. liebkosen (durch süße Worte, Gebärden, sanftes Anschmiegen usw.), I) eig. (Ggstz. minari), v. Pers.: quanto blandior, tanto vehementius mordet, Lucil. fr.: qui (callidus accusator) etiam adversando saepe assentatur et litigare se simulans blanditur, Cic.: de Commageno mirifice mihi et per se et per Pompeium blanditur (geht mir um den Bart herum) Appius, Cic.: inter se bl., v. Tauben, Plin.: bl. auribus, die Ohren kitzeln, Plin. ep. 1, 2, 6: bl. sibi, sich mit etw. schmeicheln, sich einbilden, sich selbst täuschen, Ulp. dig. 26, 7, 3. § 2. Firm. de err. 27, 2: sibi ineptā spe, Sen. de tranqu. an. 14, 14: sibi de ipsius indulgentia, Augustin. serm. 22, 9: bl. votis suis, das glauben, was man wünscht, Ov. am. 2, 11, 54. – mit folg. ut u. Konj. = schmeichelnd bitten, Hannibal pueriliter blandiens patri Hamilcari, ut duceretur in Hispaniam, Liv. 21, 1, 4. – II) übtr., v. Lebl.: a) schmeicheln, liebkosen, blandientes oculi, liebkosende, schmachtende, Iustin. 24, 2, 10: blandiebatur coeptis fortuna, hold lächelte zu usw. = begünstigte, Tac. hist. 2, 12. – b) wohl behagen, Wohlbehagen einflößen, zum Genuß anlocken, -einladen (s. Heräus Tac. hist. 5, 4, 11), pomi suavitas blanditur, Plin.: voluptas sensibus blanditur, Cic.: blandiente inertiā, als die Untätigkeit wohl behagte, Tac. – Partiz. blandītus, a, um, auch adi. (= blandus), angenehm, reizend, rosae, Prop.: peregrinatio, Plin. – / Aktive Nbf. blandirem, Apul. apol. 87 H. zw. (Krüger mit den besten Hdschr. blandirer, wie Otto Isid. 3, 19, 14 blandiatur): Partiz. Perf. Passiv., Verr. bei Prisc. 8, 18: Partiz. Fut. Pass., blandiendo dulce nutrivit malum, Sen. Phaedr. 134.
-
3 blandior
blandior, dītus sum, dīrī (blandus), jmdm. schmeicheln, jmd. liebkosen (durch süße Worte, Gebärden, sanftes Anschmiegen usw.), I) eig. (Ggstz. minari), v. Pers.: quanto blandior, tanto vehementius mordet, Lucil. fr.: qui (callidus accusator) etiam adversando saepe assentatur et litigare se simulans blanditur, Cic.: de Commageno mirifice mihi et per se et per Pompeium blanditur (geht mir um den Bart herum) Appius, Cic.: inter se bl., v. Tauben, Plin.: bl. auribus, die Ohren kitzeln, Plin. ep. 1, 2, 6: bl. sibi, sich mit etw. schmeicheln, sich einbilden, sich selbst täuschen, Ulp. dig. 26, 7, 3. § 2. Firm. de err. 27, 2: sibi ineptā spe, Sen. de tranqu. an. 14, 14: sibi de ipsius indulgentia, Augustin. serm. 22, 9: bl. votis suis, das glauben, was man wünscht, Ov. am. 2, 11, 54. – mit folg. ut u. Konj. = schmeichelnd bitten, Hannibal pueriliter blandiens patri Hamilcari, ut duceretur in Hispaniam, Liv. 21, 1, 4. – II) übtr., v. Lebl.: a) schmeicheln, liebkosen, blandientes oculi, liebkosende, schmachtende, Iustin. 24, 2, 10: blandiebatur coeptis fortuna, hold lächelte zu usw. = begünstigte, Tac. hist. 2, 12. – b) wohl behagen, Wohlbehagen einflößen, zum Genuß anlocken, -einladen (s. Heräus Tac. hist. 5, 4, 11), pomi suavitas blanditur, Plin.: voluptas sensibus blanditur, Cic.: blandiente inertiā, als die Untätigkeit wohl behagte, Tac. – Par-————tiz. blandītus, a, um, auch adi. (= blandus), angenehm, reizend, rosae, Prop.: peregrinatio, Plin. – ⇒ Aktive Nbf. blandirem, Apul. apol. 87 H. zw. (Krüger mit den besten Hdschr. blandirer, wie Otto Isid. 3, 19, 14 blandiatur): Partiz. Perf. Passiv., Verr. bei Prisc. 8, 18: Partiz. Fut. Pass., blandiendo dulce nutrivit malum, Sen. Phaedr. 134.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > blandior
-
4 Судьба
- fors; fortuna (fortuna adjuvat aliquem; fortunam temptare); sors, sortis f; fatum; eventus;• переносить испытания судьбы - fortunam ferre;
• баловень судьбы - fortunae filius;
• какая судьба постигла тебя? - Quis te casus excipit?
• судьба благоприятствовала начинаниям - blandiebatur coeptis fortuna;
• жестокая судьба тяготеет над кем-л. - acerba fata aliquem agunt;
• быть игрушкой в руках судьбы - fatis agi;
• покориться судьбе - vela fatis dare;
• разделить чью-л. судьбу - exsequi fatum alicujus;
• удары судьбы - fortunae verbera;
-
5 blandiens
blandĭor, ītus, 4, v. dep. [blandus].I.Prop., lit., to cling caressingly to one, to fawn upon, to flatter, soothe, caress, fondle, coax (class.).1.With dat.:2.matri interfectae infante miserabiliter blandiente,
Plin. 34, 8, 19, § 88.—With inter se, Plin. 10, 37, 52, § 109.—3.With ut and subj.:4.Hannibalem pueriliter blandientem patri ut duceretur in Hispaniam,
Liv. 21, 1, 4.—Absol.:II.cessit immanis tibi blandienti Janitor aulae Cerberus,
Hor. C. 3, 11, 15:tantusque in eo vigor, et dulcis quidam blandientis risus apparuit, ut, etc.,
Just. 1, 4, 12:et modo blanditur, modo... Terret,
Ov. M. 10, 416.—Transf.A. 1.With dat.:2.nostro ordini palam blandiuntur,
Plaut. Cist. 1, 1, 37:blandiri eis subtiliter a quibus est petendum,
Cic. de Or. 1, 20, 90:cur matri praeterea blanditur?
id. Fl. 37, 92:durae supplex blandire puellae,
Ov. A. A. 2, 527:sic (Venus) patruo blandita suo est,
id. M. 4, 532; 6, 440; 14, 705.—Absol.:3.quippe qui litigare se simulans blandiatur,
Cic. Lael. 26, 99:lingua juvet, mentemque tegat. Blandire, noceque,
Ov. Am. 1, 8, 103:in blandiendo (vox) lenis et summissa,
Quint. 11, 3, 63:pavidum blandita,
timidly coaxing, Ov. M. 9, 569: qui cum dolet blanditur, post tempus sapit, Publ. Syr. v. 506 Rib.—With per:4.de Commageno mirifice mihi et per se et per Pomponium blanditur Appius,
Cic. Q. Fr. 2, 10 (12), 2.—With abl.:B.torrenti ac meditatā cotidie oratione blandiens,
Plin. 26, 3, 7, § 12.—In partic.1.Blandiri sibi, etc., to flatter one ' s self with something, to fancy something, delude one ' s self:2.blandiuntur enim sibi, qui putant, etc.,
Dig. 26, 7, 3, § 2.—So often in Dig. et Codd.; cf.:ne nobis blandiar,
not to flatter ourselves, to tell the whole truth, Juv. 3, 126.—Pregn., to persuade or impel by flattery ( = blandiendo persuadeo or compello—very rare).a.With subj.:b.(ipsa voluptas) res per Veneris blanditur saecla propagent ( = sic blanditur ut propagent),
Lucr. 2, 173 Lachm.—With ab and ad:III.cum etiam saepe blandiatur gratia conviviorum a veris indiciis ad falsam probationem,
Vitr. 3 praef. —Trop.A.Of inanim. things as subjects, to flatter, please, be agreeable or favorable to; to allure by pleasure, to attract, entice, invite.1.With dat.:2.video quam suaviter voluptas sensibus nostris blandiatur,
Cic. Ac. 2, 45, 139:blandiebatur coeptis fortuna,
Tac. H. 2, 10. —Absol.:3.fortuna cum blanditur captatum venit, Publ. Syr. v. 167 Rib: blandiente inertiā,
Tac. H. 4, 4:ignoscere vitiis blandientibus,
id. Agr. 16; Suet. Ner. 20; Plin. 13, 9, 17, § 60.—With abl.: opportuna suā blanditur populus umbrā, Ov M. 10, 555.—B.Of things as objects:A. B.cur ego non votis blandiar ipse meis?
i. e. believe what I wish, Ov. Am. 2, 11, 54:nisi tamen auribus nostris bibliopolae blandiuntur,
tickle with flattery, Plin. Ep. 1, 2, 6.—Hence, -
6 blandior
blandĭor, ītus, 4, v. dep. [blandus].I.Prop., lit., to cling caressingly to one, to fawn upon, to flatter, soothe, caress, fondle, coax (class.).1.With dat.:2.matri interfectae infante miserabiliter blandiente,
Plin. 34, 8, 19, § 88.—With inter se, Plin. 10, 37, 52, § 109.—3.With ut and subj.:4.Hannibalem pueriliter blandientem patri ut duceretur in Hispaniam,
Liv. 21, 1, 4.—Absol.:II.cessit immanis tibi blandienti Janitor aulae Cerberus,
Hor. C. 3, 11, 15:tantusque in eo vigor, et dulcis quidam blandientis risus apparuit, ut, etc.,
Just. 1, 4, 12:et modo blanditur, modo... Terret,
Ov. M. 10, 416.—Transf.A. 1.With dat.:2.nostro ordini palam blandiuntur,
Plaut. Cist. 1, 1, 37:blandiri eis subtiliter a quibus est petendum,
Cic. de Or. 1, 20, 90:cur matri praeterea blanditur?
id. Fl. 37, 92:durae supplex blandire puellae,
Ov. A. A. 2, 527:sic (Venus) patruo blandita suo est,
id. M. 4, 532; 6, 440; 14, 705.—Absol.:3.quippe qui litigare se simulans blandiatur,
Cic. Lael. 26, 99:lingua juvet, mentemque tegat. Blandire, noceque,
Ov. Am. 1, 8, 103:in blandiendo (vox) lenis et summissa,
Quint. 11, 3, 63:pavidum blandita,
timidly coaxing, Ov. M. 9, 569: qui cum dolet blanditur, post tempus sapit, Publ. Syr. v. 506 Rib.—With per:4.de Commageno mirifice mihi et per se et per Pomponium blanditur Appius,
Cic. Q. Fr. 2, 10 (12), 2.—With abl.:B.torrenti ac meditatā cotidie oratione blandiens,
Plin. 26, 3, 7, § 12.—In partic.1.Blandiri sibi, etc., to flatter one ' s self with something, to fancy something, delude one ' s self:2.blandiuntur enim sibi, qui putant, etc.,
Dig. 26, 7, 3, § 2.—So often in Dig. et Codd.; cf.:ne nobis blandiar,
not to flatter ourselves, to tell the whole truth, Juv. 3, 126.—Pregn., to persuade or impel by flattery ( = blandiendo persuadeo or compello—very rare).a.With subj.:b.(ipsa voluptas) res per Veneris blanditur saecla propagent ( = sic blanditur ut propagent),
Lucr. 2, 173 Lachm.—With ab and ad:III.cum etiam saepe blandiatur gratia conviviorum a veris indiciis ad falsam probationem,
Vitr. 3 praef. —Trop.A.Of inanim. things as subjects, to flatter, please, be agreeable or favorable to; to allure by pleasure, to attract, entice, invite.1.With dat.:2.video quam suaviter voluptas sensibus nostris blandiatur,
Cic. Ac. 2, 45, 139:blandiebatur coeptis fortuna,
Tac. H. 2, 10. —Absol.:3.fortuna cum blanditur captatum venit, Publ. Syr. v. 167 Rib: blandiente inertiā,
Tac. H. 4, 4:ignoscere vitiis blandientibus,
id. Agr. 16; Suet. Ner. 20; Plin. 13, 9, 17, § 60.—With abl.: opportuna suā blanditur populus umbrā, Ov M. 10, 555.—B.Of things as objects:A. B.cur ego non votis blandiar ipse meis?
i. e. believe what I wish, Ov. Am. 2, 11, 54:nisi tamen auribus nostris bibliopolae blandiuntur,
tickle with flattery, Plin. Ep. 1, 2, 6.—Hence,